تأثیر آملودیپین بر غلظت بافتی اندوتلین درشریان کاروتید خرگوش های دریافت کننده رژیم غذایی با کلسترول بالا

مقدمه و هدف: اندوتلین -1 در ایجاد وپیشرفت آترواسکلروزیس دخالت دارد. از آنجا که درعروق آترواسکلروتیک تغییرات مشخص وبارز سلولی با اختلال در روند انتقال یونهای کلسیم همراه است به نظر می رسد داروهای بلوکه کننده کانال کلسیم می توانند در آهسته کردن روند آترواسکلروزیس موثر باشند. بهمین منظور این مطالعه با هدف تعیین تأثیر آملودیپین بر غلظت بافتی اندوتلین درشریان کاروتید خرگوش های دریافت کننده رژیم غذایی با کلسترول بالا انجام گرفت. روش کار: این مطالعه از نوع تجربی مداخله گر بود که در آن 36 خرگوش سفید نر از نژاد نیوزیلند را به چهار گروه تقسیم نمودیم:گروه کنترل،گروه دریافت کننده داروی آملودیپین ، گروه دریافت کننده رژیم پرکلسترول (کلسترول 2% )وگروه دریافت کننده رژیم پر کلسترول به همراه آملودیپین. نتایج: مقادیر کلسترول و تری گلیسیرید در گروه رژیم پر کلسترول نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری داشت (p<0.01). مصرف آملودیپین در هشت هفته موجب کاهش معنی داری (0.01>p) در غلظت اندوتلین -1 پلاسما درهردو گروه کلسترل + آملودیپین و گروه آملودیپین نسبت به گروه کنترل و رژیم پر کلسترول گردید. مصرف آملودیپین موجب کاهش معنی داری در غلظت بافتی اندوتلین -1 شریان کاروتید گروه کلسترول در مقایسه با گروه کنترل گردید (0.01>p) . نتیجه نهایی: رژیم پرکلسترول ،موجب افزایش سطح اندوتلین پلاسما وبافت شریان کاروتید گردید. میزان اندوتلین پلاسما و بافت شریان کاروتید با مصرف آملودیپین در شرایط رژیم پر کلسترول کاهش یافت. درنتیجه مصرف آملودیپین ممکن است موجب اثرات مثبت در پاتولوژی بیماری آترواسکلروز شریان کاروتید گردد.